به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از ایرنا
اوضاع انسانی و کمبود مواد غذایی در غزه به شدت وخیم شده به حدی که چندی قبل، دست‌کم ۱۱ کارشناس منصوب‌شده توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، درخواست اضطراری را برای اعلام قحطی در غزه صادر کردند.
به گزارش «الجزیره» در بیانیه آن‌ها آمده بود: ما اعلام می‌کنیم که کارزار هدفمند و عمدی گرسنگی دادن از سوی اسرائیل علیه مردم فلسطین، شکلی از خشونت باهدف نسل‌کُشی است که منجر به بروز قحطی در سراسر غزه شده است. ما از جامعه جهانی می‌خواهیم تحویل کمک‌های بشردوستانه از طریق زمینی را با هر وسیله ممکن در اولویت قرار دهد، به محاصره اسرائیل پایان دهد و آتش‌بس برقرار کند.
در میان این کارشناسان نام «مایکل فخری» گزارشگر ویژه حق غذا، «پدرو آروخو-آگوودو» گزارشگر ویژه حقوق بشر در زمینه آب آشامیدنی سالم و بهداشت و «فرانچسکا آلبانیزه» گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در سرزمین‌های اشغالی فلسطین از سال ۱۹۶۷ به چشم می خورد. به باور آن ها، مرگ کودکان بر اثر گرسنگی ــ حتی پس از تلاش برای درمان آن‌ها در مرکز غزه ــ هیچ مجالی برای تردید باقی نمی‌گذارد.
گرچه «قحطی» تعریفی جهانی و پذیرفته‌شده‌ای در حقوق بین‌الملل ندارد اما «سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد» (FAO) در سال ۲۰۰۴ از طریق «سامانه یکپارچه طبقه‌بندی مراحل ناامنی غذایی» (IPC) معیارهای کمّی را برای اعلام قحطی اعلام کرد:
-دست‌کم ۲۰درصد از خانوارها در یک منطقه با کمبود شدید غذا و ناتوانی در مقابله با آن مواجه باشند
-سوء‌تغذیه حاد در کودکان از ۳۰درصد فراتر رود
-نرخ مرگ‌ومیر بیش از ۲ نفر در هر ۱۰هزار نفر در روز باشد
زمانی که این سه معیار محقق شود، قحطی باید اعلام شود. اگرچه این اعلام الزام قانونی را در پی ندارد، اما سیگنال سیاسی مهمی برای تحریک اقدام بشردوستانه جهانی به شمار می‌رود.
در ظاهر، دلیل اعلام نشدن «قحطی» در غزه این است که داده‌های لازم برای ارزیابی طبق نظام IPC (طبقه‌بندی یکپارچه مراحل ناامنی غذایی) در دسترس نیست. اما زمانی که شواهد فیزیکی کاملاً مشهود است و برخی داده‌های قابل اتکا نیز موجودند، ملاحظات انسانی باید بر الزامات فنی ارجحیت یابد.
الجزیره تاکید دارد: با این حال، در فرهنگ امروز حاکم بر نظام سازمان ملل ــ که توسط دولت آمریکا مورد هجوم قرار گرفته ــ ملاحظات سیاسی بر حس وظیفه و الزامات حرفه‌ای غلبه دارند. کسانی که در رأس این ساختار هستند، می‌دانند چه چیزی درست است و چه چیزی ممکن است برای جایگاه و آینده‌شان مضر باشد.
حملات شخصی و تحریم‌های دولت آمریکا علیه «کریم خان» دادستان ارشد دادگاه کیفری بین‌المللی (ICC) و فرانچسکا آلبانیزه گزارشگر ویژه سازمان ملل، یادآور این است که این مسئولیت‌ها بدون خطر نیستند. باید توجه داشت که آلبانیزه، حقوقی برای این مسئولیت دریافت نمی‌کند و آن را به صورت داوطلبانه انجام می‌دهد، همین امر پایداری و شجاعت او را بیشتر تحسین‌برانگیز می‌کند.
نکته‌ای مهم که باید به خاطر سپرد آن است که اساسنامه دادگاه کیفری بین‌المللی تصریح می‌کند گرسنگی‌دادن به غیرنظامیان در درگیری‌های مسلحانه بین‌المللی یک جنایت جنگی محسوب می‌شود. محاصره کامل غزه از دوم مارس تاکنون، که منجر به گرسنگی غیرنظامیان ــ به‌ویژه نوزادان و کودکان ــ شده است، به‌وضوح مشمول ماده ۸ اساسنامه است؛ به‌ویژه از آن‌رو که نتیجه سیاستی عمدی و اعلام‌شده مبنی بر ممانعت از کمک‌های بشردوستانه برای چندین ماه متوالی بوده است.
در این قحطی که به دست انسان‌ها ایجادشده، فلسطینی‌ها در سکوت کرکننده جهانی از گرسنگی می‌میرند، در حالی‌که در سوی دیگر مرز، در خاک مصر، مقادیر زیادی مواد غذایی در انتظار اجازه ورود به غزه در حال فاسد شدن هستند.
نیروهای اسرائیلی و مزدوران خارجی استخدام‌شده توسط «بنیاد بشردوستانه غزه»، بیش از ۹۰۰ فلسطینی را که در مراکز به‌اصطلاح «توزیع کمک‌های بشردوستانه» به دنبال غذا بوده‌اند، کشته‌اند.
بر اساس گزارش برنامه جهانی غذا (WFP)، حدود ۹۰ هزار کودک و زن به درمان فوری برای سوء‌تغذیه نیاز دارند؛ و بنا بر اعلام وزارت بهداشت غزه، تنها در روز ۲۰ ژوئیه، ۱۹ نفر بر اثر گرسنگی جان باخته‌اند و وضعیت قرار است بدتر شود.
مایکل فخری، پدرو آروخو-آگوودو، و فرانچسکا آلبانیزه، یک سال پیش گفته بودند: اکنون دیگر وقت آن فرا رسیده است که سازمان ملل رسماً اعلام کند که در غزه «قحطی» حاکم است.
